Recensie Pretty Boy van Ingrid Oonincx
Genre: thriller
Uitgever: de Crime Compagnie
ISBN: 978 94 6109 315 8
paperback
Aantal pagina’s: 340
Uitgave: 31 mei 2018
Hartelijk dank aan de Crime Compagnie voor de e-book versie die ik vooruit mocht lezen.
Meteen op de eerste bladzijden van Ingrid Oonincx’ nieuwste boek, Pretty Boy, staat de zaak op scherp. Er is een kind vermist, het zoontje van goede vrienden, tevens het beste vriendje van de zoon van Hannah en Jack. Dan springt het verhaal van het hedendaagse Noord-Brabant naar een klein plaatsje in Amerika 23 jaar eerder. In een trailerpark woont een alleenstaande vrouw, Allison, met haar twee zonen, Billy en Brad. We bevinden ons hier aan de onderkant van de (witte) Amerikaanse samenleving; White Trash noemen ze zichzelf. Allison is als alcoholiste alleen met zichzelf bezig. Billy, een aantrekkelijke jongen, zadelt ze op met de zorg van zijn kleine autistische broertje, Brad. Schrijnend zijn de beschrijvingen van deze kansarme mensen. Omdat Billy er zo goed uitziet, vallen de meisjes als bosjes voor hem. Zo ook Jennifer, een mooi en verwend meisje uit een rijke familie. Zij is helemaal niet in een relatie met Billy geïnteresseerd, maar wil hem gewoon veroveren; als een trofee. Billy is naïef en ziet mogelijkheden om zich te ontworstelen uit het armzalige milieu waar hij in zit. Hij zet alles opzij om met Jennifer af te spreken. Maar zijn kleine broertje is als een blok aan zijn been. Dan gebeurt er iets verschrikkelijks waar Billy ten dele schuld aan heeft maar wel voor opdraait. Hij belandt in de gevangenis en wordt daar, als knappe jongen, een prooi voor zijn medegevangenen. Ook hieraan probeert hij zich te ontworstelen. In alles wat hij doet, staat zijn overlevingsinstinct en drang om zichzelf te verheffen uit zijn abominabele bestaan bovenaan.
Ondertussen switcht Oonincx razendsnel in korte hoofdstukken van de gebeurtenissen in het Amerika van toen naar het heden in Brabant. In Nederland gaat de zoektocht naar het jongetje onverminderd door. Jack gaat zich echter steeds vreemder gedragen. Die vermissing brengt hem uit balans. Wanneer hij stuit op een belangrijke ontdekking gaat hij daar niet mee naar de politie, maar stopt het diep weg. Wat heeft hij te verbergen en waar is hij zo bang voor? Zijn vrouw Hannah weet niet veel van zijn verleden. Ze weet alleen wat Jack haar verteld heeft: dat hij uit Canada komt, dat zijn ouders al lang zijn overleden en dat hij zielsveel van haar houdt. Vond ze het eerst wel handig dat ze niet met een lastige schoonfamilie opgescheept zat, nu begint ze steeds meer vraagtekens te zetten bij het verleden van haar geliefde echtgenoot. Wat is er toch met hem aan de hand en waarom gedraagt hij zich steeds vreemder?
Het duurt niet lang voordat deze twee verhaallijnen voor de lezer duidelijk worden. Dan treedt het zogenaamde Hitchcock effect op: de kijker, cq. lezer, weet meer dan de (zoekende) hoofdpersonages. Als lezer leef je enorm mee. Dat is een grote verdienste van de schrijfster. Ook als je denk dat je alle informatie hebt, blijkt het toch weer anders te zijn. Ook het einde is verrassend. Opvallend is hoe Oonincx kwetsbare, autistische kinderen in het verhaal heeft verwerkt. Bijzonder functioneel en prachtig invoelbaar beschreven.
De titel, Pretty Boy, is zeer goed gekozen. De hoofdpersoon heeft niet alleen voordelen van zijn mooie uiterlijk. Dat laat Oonincx duidelijk uitkomen. Talrijke mensen, vooral vrouwen, jagen op hem; willen iets van hem. En hij maakt vaak, bedoeld of onbedoeld, verkeerde keuzes. Kortom “Pretty Boy” is een prachtig boek over vertrouwen, verraad en over in hoeverre je je kunt ontworstelen uit je milieu en afkomst. Vier dikke sterren zijn hier op zijn plaats.
