Recensie Moord in Zuid-Afrika van Arine Prins en Hygo Verkley
​
Genre: true crime story
Aantal pagina’s: 232
Uitvoering: paperback met illustraties
Uitgave: oktober 2018, Sweek original.
isbn: 9789463672528
Allereerst wil ik uitgeverij Sweek Publishing hartelijk bedanken voor het recensie exemplaar.
In de nacht van 7 op 8 april 2017 worden Arine Prins en haar man, Peet, samen met William, een huisvriend, overvallen door vijf gemaskerde mannen in hun huis in Zuid-Afrika. Na urenlange mishandeling en beroving gaan de overvallers er uiteindelijk vandoor. Peet overleeft de brute martelingen niet en sterft in de armen van zijn vrouw. Dit boek is een reconstructie van die gebeurtenissen en de aanloop daartoe.
Direct aan het begin van het boek zit je middenin de actie. Het start met het verslag van de overval:
Ik lig op de vloer van de woonkamer, handen achter me vastgebonden. Op de vloer bloed dat uit de achterkant van mijn hoofd gutst. Vijf donkere mannen slaan om de beurt tegen mijn schedel met een groot kapmes, een panga.
Een goede keuze want je wordt meteen in het verhaal meegezogen. Daarna gaan we terug in de tijd. Arine is de verteller, de hoofdpersoon in het boek. Zij begint haar verhaal met het moment dat zij haar man Peet heeft leren kennen, ergens in 1990. Stukje bij beetje beschrijft ze haar leven vanaf dat moment. Daartussendoor krijgen we het verdere verloop van die noodlottige avond te horen. Het is een aanpak die goed werkt. Ondanks dat je de afloop weet, blijft het verhaal boeien. Er wordt een leven beschreven van twee mensen die als hippie willen leven en de hectiek in Nederland zat zijn. Zuid-Afrika, daar ligt de uitdaging. Daar is ruimte, rust en een prachtige natuur. Nadat ze samen twee kinderen hebben gekregen besluiten ze om de sprong te wagen. Het is 1999 als ze in Zuid-Afrika aankomen en met hun laatste geld een huis kopen. Een beeldschoon, groot huis met zwembad en gasten verblijf. Maar dan volgt het probleem: waar gaan we van leven? Hoe kunnen we dit alles betalen? Het huis blijkt aan alle kanten lek en gehavend. Ze maken een B&B van het gasten verblijf. En met behulp van allerlei baantjes lukt het ze om het hoofd boven water te houden. Ondertussen leven ze “als God in Frankrijk” in die prachtige omgeving met heel veel dieren om zich heen. Ondertussen laat ze de lezer ook kennismaken met de mindere kanten van de samenleving in Zuid-Afrika. De scholen zijn ronduit slecht. Het grote wantrouwen tussen de witte en de zwarte bevolking in Zuid-Afrika zijn een voortdurende bron van onrust. Ook mensen met wie ze veel omgaan en die ze hun vrienden noemen, blijken vaak niet betrouwbaar. Een buurman schiet een van hun honden met opzet dood. Hun dochter blijkt al een jaar lang te zijn misbruikt door een van hun vrienden. Bij toeval komen ze erachter omdat een andere vriend hun dochter eveneens probeerde aan te randen. Zij sloeg toen van zich af en vertelde dat zij al misbruikt werd. Zij had al die tijd niets durven zeggen omdat haar hele gezin met moord en doodslag bedreigd werd als ze haar mond open zou doen. In het gewelddadige Zuid-Afrika waar iedereen een wapen heeft, leek dat geen loos dreigement.
Hun paradijselijke plekje op aarde verandert langzaam in een plek waar ze met de grootste moeite slechts kunnen overleven. Arine’s man en zoon werken maandenlang in het buitenland om wat te kunnen verdienen. Nee, Zuid-Afrika blijkt niet het droomland waar ze op hoopten. Terug naar het overvolle en drukke Nederland vinden ze ook geen optie. De boel verkopen en naar Ibiza gaan, dat lijkt ze wel wat. Maar voor dat het zover kan komen, vindt die noodlottige overval plaats.
Moord in Zuid-Afrika is een boeiend boek dat je achter elkaar wilt uitlezen. Gelukkig is het geen kritiekloze lofzang geworden. Arine beschrijft ook de problemen tussen haar en Peet en de dagelijkse beslommeringen. Arine komt tevoorschijn als een sterke, stoere vrouw, voor niets en niemand bang, dol op avontuur, op dansen, witte wijn en urenlang in bad liggen.
De structuur van het verhaal, herinneringen van Arine die verteld zijn aan ‘ghost-writer’ Hugo Verkley, is boeiend maar toont ook direct haar zwakte. Herinneringen zijn niet altijd even betrouwbaar. De hoofdstukken zijn fragmentarisch; hele periodes worden overgeslagen. Daardoor mist het boek een bepaalde vloeiende stroomlijn. Doordat de opgetekende verhalen gedurende een bepaalde tijd zijn opgeschreven, verandert de visie (van Arine) ook. Soms toont ze zich wat tegenstrijdig:
Spijt van ons avontuur in Zuid-Afrika heb ik niet. Als we het over mochten doen, zou ik zo weer die kant op gaan….. Maar ik ben niet van plan om ooit nog naar Zuid-Afrika terug te keren, hoe paradijselijk de natuur er ook is. Helaas wordt het land kapot gemaakt door mensen die denken in haat en niet in liefde, zoals wij juist zouden moeten doen.
Dit alles neemt niet weg dat Moord in Zuid-Afrika een uiterst boeiend boek geworden is. Een mooi document voor de vermoorde Peet en een prachtig verhaal voor de lezer.
