Recensie De Stem van Suzanna Esther
2018, 175 pagina’s, uitgeverij Futuro
Tekst achterflap:
Maarten Brugman is een wat sullige, ingedutte en gescheiden man die op een bepaald moment een stem gaat horen die hem de weg wijst richting een minder saai bestaan. Hij wil in eerste instantie niets weten van de Stem, maar wanneer hij merkt dat de Stem hem adviezen geeft waar hij daadwerkelijk iets aan heeft, accepteert hij de Stem. Deze geeft hem onder meer advies over hoe hij zijn aantrekkelijke leidinggevende, Lisa, mogelijk zou kunnen veroveren. Lisa krijgt van haar baas een voorstel voor een nieuw project; een project dat in de relationele sfeer grote veranderingen met zich meebrengt.
Maarten is de ik-figuur in dit boek. Maar in slechts 14 van de 48 (korte) hoofdstukken is hij de hoofdpersoon. Boven elk hoofdstuk staat vanuit welk perspectief dit geschreven is. Die verschillende gezichtspunten werken goed in dit verhaal. Maarten is heimelijk verliefd op Lisa. Lisa geeft niks om hem en is puur geïnteresseerd in opklimmen in het bedrijf. Haar directe leidinggevende, Hans, is het type foute baas. Hij sjoemelt met bedrijfsgeheimen en gaat voortdurend vreemd. Dan gebeuren er snel opeenvolgend verschillende dingen. Maarten krijgt opdracht van de Stem om een staatslot te kopen en wint een miljoen. Hij besluit om dit tegen niemand te vertellen. Maar door deze financiële opsteker gaat hij veel beter in zijn vel zitten en draagt dat ook uit. Hij durft zelfs Lisa mee uit te vragen. Prachtig beschreven hoe dat verloopt. Hans wordt ontslagen en zegt dit tegen niemand; niet tegen zijn collega’s en ook niet thuis aan zijn vrouw Barbara. Ondertussen ontwikkelt hij voor zijn ondergeschikte, Lisa, een vaag plan om, buiten het kantoor om, een geheim project te starten. Dat zijn voornaamste beweegreden Lisa in bed krijgen is, heeft de ambitieuze dame niet door. Hans’ vrouw, Barbara, die verwaarloosd wordt door haar man, voelt zich aangetrokken tot de kunstenaar Erik, die voor hun luxe huis een kunstwerk moet maken. Het is een wirwar van gebeurtenissen, bijzonder geestig opgetekend door de schrijfster. En dan opeens verdwijnt Hans. De grappige sfeer in het boek wordt langzaamaan grimmiger. Een mooi slot geeft een onverwachte ontknoping.
“De Stem” is een heerlijk boek met vaart en humor geschreven. Vier sterren zijn hier zeker op z’n plaats.